kim verdi bana bu aklı
    ve dedi
"onca çirkinlikler ortasında sen bir başkasın"
 
açılmış taze yaralardan gülümsüyor kancık bakışlar
derme çatma kondular ve hayâdan uzak sokaklardan geçerken ederi arşıâlâdan yüksek mavi taş olgunluğu sermişim üstüme ve çekip çıkarmayı zul saymış, ahdetmişim kara düzen yeminleri
etrafta sayısız insan ve ben içlerinde en içkini
kimi masalarda adım dolanmış kim zaman
feci tatsız uykulardan salınmış da düşmüş koca koca kederler
    sabahın en huzur saati dediğim anlarında -ki zaman zaman eserdi serin bir rüzgar-
atıl ānlardan kalma uğultular var 
    hayaletleri izbe köşelerden vurdukça vurur bana
haylidir görmedim kara gözlerinde ay vururkenki savaşımı
kırık köşebaşları, ar yüklü bulutlar ve sineme sensizliği çeken kaldırımlar
 
yadırgar oldum yıldızsız geceleri