sana doymayı bir ziya sandım yıldızlardan düşmüş perçemine inat

kıvrılmış köşelerden çıkmışsın karşıma, bir inceliğin büklümlerinden

kadehleri devirmişim birbiri ardı sırasız ve sayısız batan güneşle

    ve nice dalgınlıkların kucağında deniz kenarsız, ay doğumsuz geceleri

uzaktan alakasız görünen bir bütünün, yakından pek samimi parçalarıydık

parçalandığımız her günün batım ve doğum saatlerinde uzak yakın demeden bakardık birbirimize

eskirdi el çizgilerimizde pek çok an, ellerimiz buluşamadan