Koca bir imkansızlığın ortasında

     en çok kendimle çaresiz hissediyorum

Dolmuyor bu içimin boşluğu, çoğalmaya başlıyor kırılan ilk yerinde

Kimi koysam

    yetmiyor, bu boşluğu doldurmaya

Neresinden tutsam da çeksem bilememezliklerimi

Çok yıllık anılar tek kalemde silindi, kâr edemedim

Gönlümün zindanında Nemrut’tan el almışlar -var-

Çok yıl eksildim hayatından

Elinden tutmama izin ver

                   Esmer bakışlarında yalan uykulara kanıyorum

                   Çekili gözlerde iki dirhem bir sürme

                   Ne olursun bakma bana öyle

Ah

Uzadı günler ve hüzünler 

Bulutlarım senden sağanak

     çağırır beni uzaklara

Hissetmeyen ellerimle arıyorum bıraktıklarını

     içim yorgun

Uzun sürdü çığlıklarım, ardından güneş battı