yaralar kanatmak içindir

gözyaşından tuzlanmış dudaklarınla karış yarama

senin tüm kırgınlıklarını, benim tüm mahcubiyetlerimi 

    kalan zamanda bölüşelim

        -kalan az zamanda-

solmuş günlerden sofralar serelim binleri bölüştüğümüz soframıza

aramızdan sızmayan ayrılıklar

    yaralarımızdan sızsın

    

günün biri, binlerce saate bölünecek

zaman, sınırsız hızlarda geri dönüşsüz çağlarken

     binlerce parça saat, ta ciğerlerimize

        ta derinden yüreğimize

            tatsız acılar yaşatacak

ama zaman koşulsuz ilerlerken saçlarında

biliyoruz yaşamak ne

yeni şafaklar aldı körkara kuytuları

aydınlanan yüzün

-umudumdur-

güneşsiz ve gülüşsüz kalmasın