Kömürleşmiş havada gök parlak kuşlar 

Gözüm uçta

Karşılama 

Sen hep hüzünlerde boğulacağını sanırken 

bilmediğin yerde, bilmediğinde karşına çıkana denmiş kader diye

Karşılaşma 

Açılan ruhunda kapanan kapılardan tanıdığın bu hüzün 

Karşılaşma değil bir hoş geldin

Üzülme, üzdüğün kadar

Kadere yenildiğini kabul et 

İyi olacak yaraların, zamanın inkarsızlığında

Karşı gelme

Susmuyor bu kafamdaki ses

Gözümü açtığımda daha belirginleşen bir nefret

Akan zamana, kabuklaşan yarama, bana

Kanamaya başladığında bu irin

Yanmış canının çığlıklarına karışacak 

Öğreneceksin yaşamak ne 

Belki

Gülmeyi ve sevmeyi de

İnsan değişir

Anlamadın sen o değişmeyi

Aynı kalacaksın sandın

Aynı kalacaklar sandın 

Ağlamayı ve umursamayı unuttuğun günlerinin sırtındaki yükünü

unuttun

Fazla hafife aldın

İşte şimdi ağlıyorsun 

Dilinde tek söz

     Değişme

Karşı

Şimdi kapalı pencerene karşı 

Gözlerinde yağmur sağanak 

Ses olsun istiyorsun 

Sen, ‘olsun’ istiyorsun 

Ama bilmiyorsun 

Sen yenildin, sen kördün

Nankördün 

Acının tadını unutup unutup hep aynı yanlışlara düşüşün

Bir yerden tanıdık geliyor bu muğlak yüz

İnanmaya başlasan

İstemek bir şeyleri

Sen 

Sana karşı 

Gözyaşların, saçları, o