olmadığım her yer

                      olamadığım her şey

biraz daha mutsuzum

yarınıma bir karanlık bulaşıyor gözlerimin karalığından

acıyor mu canım

yanmakta mı içim

yoksa ben miyim bu hastalığa sebep

ben miyim körlüğüme yolu açan

saklı defterlerimde yırtık sayfalar

                    ve üstü karalı hatıralar

elbet bir gün yanacaklar

yakındır

kanatılacak yaralarım var

                    zamanın ilmek ilmek açtığı

beni bu imkansızlık öldürecek

kapkara bulutlar ağıyor göğüme güngözü aydınlıkta

                kanatları zifirden bir baykuş telaşsızlığıyla

bahar terk ediyor, kalır sanmıştım biraz daha

    can vermek için erken, dinlemedi beni

elleri ellerimden yavaşça kayıp gidiyor

                tutmak için acizim, çekilmiş içimden tüm yaşamak hevesleri

gözlerimde aydınlıksızlığın uğursuz hâli

 bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmayacak

şimdi aynı göğe bakıp farklı duygulara dönüşen iki yabancı parçasıyız yeryüzünün

şimdi hem senden hem de benden anılar eksilmekte